Welke keuze moet ik maken in de liefde? | Relaties

“Het engste is wanneer die onbereikbare liefde niet meer onbereikbaar blijkt te zijn” – Loesje

Tot een jaar of 50 geleden was het leven redelijk uitgestippeld: als man werd je groot, ging je werken en zocht je een vrouw in de groep beschikbare vrijgezellen in een straal van pak ‘m beet 25 km rondom je huis en binnen je geloofsgemeenschap/sociale netwerk/met gelijkwaardige economische achtergrond. Als het al niet voor je gearrangeerd werd.

Als vrouw leerde je lezen, schrijven, huishoudelijke taken. Je trouwde met die man die in een straal van 25 km rond jóuw huis woonde, er kwamen kinderen die op hun beurt vrijwel hetzelfde riedeltje afdraaiden. Natuurlijk gold dit niet voor iedereen, maar als je buiten de gebaande paden liep, werd je toch wel vreemd aangekeken en meestal niet erg geaccepteerd.

Keuzestress

Het is één van de punten waar (vooral hoogopgeleide) twintigers, dertigers en begin-veertigers tegenaan lopen: welke keuze moet ik maken in de liefde? Is de partner die ik nu heb de beste keus? Ga ik voor het single leven, of latten of wil ik een ring? Hoe loop ik tegen een leuk iemand aan? Ben ik verliefd of is dit échte liefde?

Oh, en trouwens… wat is echte liefde eigenlijk?

Als je nu denkt dat je een artikel gaat lezen met daarin alle antwoorden op liefdesgebied, nou, dan zou ik weg klikken. Ik ben geen relatietherapeut of psycholoog. Ik heb wel al wel het één en ander meegemaakt op dat vlak (helaas) en me laten adviseren door mensen uit mijn omgeving en professionals – en dat heeft zeker wat punten verduidelijkt.

Bepaal je kaders

Voor mij is minimalisme niet alleen iets praktisch; iets wat gaat over opruimen en lege witte muren enzo. Het is voor mij toepasbaar op verschillende onderdelen van mijn leven. Mijn relatie is er daar één van. Door het minimalisme weet ik wat belangrijk is voor mij, in welke leefomstandigheden ik mij prettig voel, hoe mijn ideale leven eruit ziet. En dus kan ik me ook indenken dat een liefdespartner daarin past of niet. En als het antwoord ja is, ook: hoe die partner dan ‘ongeveer zou moeten zijn’.

Een paar voorbeelden:

  • Ik zoek voor mijzelf een fijne balans tussen werk en privé. Ik zou niet snel kunnen samenleven met iemand die 80+ uur in de week werkt en wiens werk een heel groot deel van z’n levensvisie bepaalt.
  • Ik hou van lekker eten, vakanties en mooie avonturen. Een traditioneler, gereserveerder persoon is geen match met mij.
  • Ik streef ook naar een simpel, eenvoudiger dagelijks leven. Een jetsetter met #lifegoals en een never ending bucketlist gaat ‘m gewoon niet worden.
  • Ik ga voor opgeruimd (maar niet perfect) en het liefst gestructureerd, juist omdat ik het zelf niet altijd ben zoek ik een partner die dat aanjaagt. Iemand die héél erg happy-go-lucky is, overal creatieve projecten heeft liggen, niet grotendeels z’n zaakjes op orde heeft, is ook niet the one.
  • Ik ben eerlijk (soms op het botte af, smh) en open. Dat vind ik belangrijk, maar moet je tegen kunnen.

Onbegrip

Ik denk namelijk dat de grootste onduidelijkheden op liefdesgebied komen, doordat we onszelf niet goed (genoeg) kennen. Niet weten wat we zelf willen, welke kant we op willen, wat er belangrijk is. En dan ontstaat er de twijfel: niet alleen de vraag of je leuk genoeg bent en er een puzzelstukje voor jou is, maar ook de vraag of het puzzelstukje dat toevallig is komen aanwaaien, wel goed genoeg past.

In mijn optiek komen de meeste relatieproblemen ook doordat we elkaar niet goed genoeg kennen, onze wensen uitspreken en/of naar elkaar luisteren.

Leer jezelf kennen met je sterktes en je zwaktes. Er wordt wel eens gekscherend gezegd: “iedereen heeft een gebruiksaanwijzing”, maar weet jij wat er in die van jou staat? Stel criteria op: wat is er belangrijk voor jou? Ben jij iemand om mee samen te wonen? Wat matcht er wel of niet met jouw persoonlijkheid? Ik denk dat er niet zoiets is als een perfect passend puzzelstukje, maar dat je wel heel dichtbij kan komen. En als jij denkt dat dat voor jou positief is, dan is dat zeker de gok waard.

Zo, dit was geen gemakkelijk stuk om te schrijven. Benieuwd naar jouw mening, gedachte, ervaringen.

xAnja

 

Meer lezen over keuzes en keuzestress?

 

Anja

10 reacties op ‘Welke keuze moet ik maken in de liefde? | Relaties

  1. Ik denk niet dat het in de praktijk helemaal zo werkt. Op een gegeven moment kom je iemand tegen waar je non-stop alles mee wil delen. Kijken of de puzzelstukjes passen, dat komt dan niet eens in je op. Een half jaar of een jaar later bedenk je ineens dat het puzzelstukje net niet helemaal past. Je roze bril gaat af en je zit al in de fase ‘houden van’. Ineens erger je je aan die dingen die je voor die tijd weg wuifde met ‘het valt wel mee’. Maar weggaan is nu geen optie meer. Dan komt pas het moeilijke gedeelte. Want je bent geen kloon van elkaar en zal moeten accepteren, compromissen sluiten enz.
    Ik zelf heb een relatie met iemand die in veel dingen heel anders is dan ik. Heel vaak vind ik dat fijn, het zet me aan het denken. Soms vind ik het irritant (waarom al die spullen bewaren?!) Uiteindelijk blijken de punten die ik van te voren bedacht minder belangrijk te zijn in het echt. Gelukkig maar, want soms voldoet iemand totaal aan je lijstje, maar blijkt dat ook niet een perfecte match te zijn. Been there, done that xD

    Like

  2. Ik ben zo blij dat ik man heb leren kennen, toen ik 23 was, geen eisen en wensen lijstje had en gewoon naar mijn gevoel luisterde. Nu bijna 25 jaar geleden.
    We zijn samen gegroeid en die ruimte was er ook.
    Ik snap heel goed dat je bepaalde dingen wel of niet wilt, dat zou ik nu ook hebben mocht ik opnieuw beginnen. Dat maakt het zo ingewikkeld allemaal.

    Geliked door 1 persoon

  3. In het boek Modern romance wordt dit onderwerp ook een beetje besproken. Ik kan me zelfs herinneren dat daar Amerikaanse statistieken in stonden dat een vrij groot percentage mensen zelfs een relatie kreeg in hun eigen stratenblok.

    Geliked door 1 persoon

  4. Mijn relatie op dit moment is ontstaan vanuit een jarenlange, heel close vriendschap. Ik denk dat dat ideaal is: je kent elkaar al heel goed voordat je aan een relatie begint. En je wordt meestal ook geen supergoede vrienden met mensen die niet bij jouw manier van leven passen. Of ja, ik niet in ieder geval.

    Geliked door 1 persoon

  5. Wat een dapper artikel! Ik sluit me deels bij je aan. Ook ik heb mijn vriend pas leren kennen toen ik 24 was. Daardoor kende ik mezelf beter en had ik door voorgaande relaties een beter beeld van de partner die bij me paste.
    Maar deels denk ik ook dat je van iets gevoelsmatigs nu iets rationeels maakt, mogelijk in de wens het te willen begrijpen. Liefde is lang niet altijd te begrijpen, waardoor je soms op iemand kunt vallen die op papier totaal niet bij je past, maar waarmee het toch werkt.
    Ook van mij krijg je een boekentip: Dirk de Wachter – Liefde, een onmogelijk verlangen? Lekker dun, maar daarom niet minder goed!

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.