Een paar dagen geleden had de kat een klein ongelukje gehad in een hoek van de slaapkamer. Gelukkig viel de ‘schade’ mee, maar ik kreeg er de kriebels van en ging meteen in volledige opruim-en-poets modus. Tien minuten later lag alles van bovenop de kledingkast, alles vanuit het raamkozijn, alles van ín en óp het nachtkastje, het stapeltje net gevouwen kleding en álles van onder het bed ineens OP het bed. Inclusief mijn -nog steeds behoorlijk riante- schoenencollectie. Dat zag er zo uit:

(Ik vind het niet helemaal oké om mijn hele slaapkamer te laten zien op het wereldwijde web, vandaar deze zoom-in foto). Lekker minimalistisch hè 😉 . Het was in één woord verschrikkelijk, maar het gaf wel de kans om alles even flink aan te pakken. Allereerst groepeerde ik de soorten spullen bij elkaar (stapel kleding links, schoenen rechtsboven, overig in het midden etc). Daarbij had ik alles op z’n minst éénmaal in m’n handen en koos ik of het product/ding bewaard moest worden. Voor mijn eigen spullen dan, er lag ook het één en ander van mijn vriend, maar zoals jullie weten blijf ik daarvan af. Je eigen dingen wegdoen is namelijk absoluut stap 1 in het minimaliseerproces. Dat vinden zowel Marie Kondo als The Minimalists. Eén van hun beste quotes vind ik: “Organizing is well-planned hoarding.” Ouch. Ik ben ook een beetje zo’n geheime hamsteraar: op het oog lijkt het netjes, maar onderin de slaapkamerkast liggen allerlei tassen en zakken te wachten op een enkeltje kledingbak. Mijn keukenkruidenverzameling is van serieuze proporties, maar ligt verdeeld over laatjes en plankjes en mandjes en bakjes door de keuken. En de schoenenverzameling dus, die gewoon in het zicht óp de kledingkast stond, maar waarvan er nóg eens een helft onderin diezelfde kast ligt. Laten we zeggen dat ik er nog niet helemaal ben… en dat vind ik gelukkig heel oké. Blijft er ook nog wat om over te bloggen.

Ik ben een hoarder die nog in de kast zit. Letterlijk.

Dat bloggen kwam natuurlijk later pas; de slaapkamer moest eerst schoon. Vooral onder het bed – waar ik toch regelmatig stofzuig! – was het een kluwen van stof en… nou ja, you get the idea. Maar het hele proces zette me wel aan het denken. We maken tv-programma’s van mensen die hun huis zichtbaar vol hebben gezet met troep spullen, en ja, dat is heavy shit en gevaarlijk voor de gezondheid. Maar hoe goed georganiseerd we ook zijn, alles wát we hebben kost tijd om schoon te maken en aandacht en geld om te onderhouden/repareren/vervangen. Bovenal neemt het ruimte in, waardoor er simpelweg minder ruimte is om te leven. De hoarders zijn slechts een extreme vorm van een organiseer-cultuur die voor ieder van ons ‘gewoon’ geworden is.

De oplossing is simpel: minimaliseer wat je hebt. Inmiddels is de slaapkamer klaar, na een flinke middag aan den lijve ervaren wat teveel spullen met je doen. Het was een paar uur opruimen, poetsen, schelden, weggooien en zuchten; tijd die ik niet meer terugkrijg. Hoe de slaapkamer nu is? Ik maak er bewust geen foto van, maar stel je het bed van de foto hierboven voor zonder al die prullaria. Zonder alle schoenen op de kledingkast. Zonder spullen onder het bed. En vooral: heerlijk schoon en fris. 

Ik heb al 3 nachten als een roos geslapen.

xAnja