Dit is een verouderd bericht. De nieuwe versie van dit bericht vind je hier.

–

To live is the rarest thing in the world. Most people just exist – Oscar Wilde

Ik ben als ‘nieuwe no-nonsense minimalist’ en ‘minimalist light‘ nog onwijs in de ontdekfase (let’s face it: ik kom echt nét kijken) maar merk bij mijzelf al een flinke verandering in hoe ik denk, me gedraag, leef. Dat klinkt als *teiltje*, maar ik vind het bijzonder.

Het gaat sinds de start ook vrijwel vanzelf; het voelt als natuurlijk. Dat bedoel ik niet in religieuze zin of om iedereen maar te bekeren, (dear Lord!) het is letterlijk wat er bij mij gebeurt. De grootste veranderingen / meeste impact tot nu toe:

• Ik mediteer tenminste één keer per dag (zonder “oh shit ik ben vergeten te mediteren, snel nog even doen *eyeroll*”)
• Mijn huis is netter, ik ruim op (daarover later meer)
• Ik heb één enkele aankoop gedaan in de afgelopen twee weken: een boek. Als hij uit is gaat ‘ie terug naar de tweedehandsboekenwinkel waar hij vandaan kwam. Boodschappen koop ik uiteraard wel. Needles to say: dat niet-kopen heeft een effect op je bankrekening
• Facebook en andere nutteloze apps zijn van mijn telefoon af, de huidige apps geven geen notificaties meer (behalve mijn persoonlijke Gmail en Whatsapp)
• Ik laat mijn telefoon vaker (thuis) liggen
• Ik werk aan een opgeruimd bureau – dat geeft me opvallend veel rust in mijn werk!
• TV-kijken gaat bewust: ik kies zowel het moment als de duur en de invulling
• Ik lees meer (boeken, de krant, online-artikelen)
• Ik luister ineens naar podcasts (say whaaaaat?!) en lichte muziek tijdens werken, opruimen, schoonmaken, autorijden
• Mijn werkdagen hebben vaste tijdsblokken. Pauzeren doe ik op een piepje, zodat ik niet steeds naar de tijd kijk en aandachtig kan werken
• Ik kus mijn lief met volle aandacht 😉

Aan de andere kant heb ik gemerkt dat door je leven rustiger te leven, er nog een stukje onrust in mijzelf zit. Opgebouwde stress, langdurige druk, onverwerkte ervaringen: ze komen naar boven. Dat is een keerzijde van dit verhaal, maar wel nodig om ook intern ‘schoon schip’ te maken. En hoe lastig ook – óók dat is mooi meegenomen.

Ps. ik schreef l