Zojuist (ik schrijf dit berichtje aan het eind van de middag op maandag) deed ik de weekboodschappen. Gewapend met mijn winkelkarretje en in m’n eentje deed ik er veel langer over dan normaal. Want: ik wachtte als er drukke gangpaden waren. Liet oudere mensen voor bij de broodmachine. Sjokte langzaam als een pakezel naar huis – want: alleen.

Het viel me op hoeveel schappen er toch weer leeg waren. Dat de vakkenvuller amper de tijd had om het schap met het toiletpapier bij te vullen (echt). Dat er geen eieren waren (?) en dat het pasta-schap leeg was. Evenals het pad met het afbakbrood. Groente was er volop. Fruit ook.

Paniek doet gekke dingen met mensen, ongeacht of dat terecht is in deze situatie of niet. En ik, die zichzelf minimalist noemt en met 1,5 keukenplank aan voorraad leeft, had ineens een boodschappenkar à € 60 terwijl ik normaliter voor zo’n € 30 – 40 per week shop. Did it get to me too?

Paniek veroorzaakt meer paniek

De wereld lijkt een beetje gek geworden. En juist in deze tijden wil ik vasthouden aan mijn minimalistische overtuiging en niet meedoen met paniekshoppen. Maar in een geval van een crisis kan het zo moeilijk zijn om te bepalen wat er essentieel is en wat niet. Wat je nodig hebt om te (over)leven.

Wij mensen zijn notoire slecht in het omgaan met onzekerheid. Bij sommige mensen uit zich dat in vreetbuien, drank, excessief gamen of andere manieren van de-realiteit-uit-de-weg-gaan. Het is een tijdelijk verdoven, struisvogelpolitiek: als ik het niet ziet/voel/merk, dan is het er (even) niet.

Een andere groep wil koste wat kost de controle (terug)hebben. Dat zijn de paniekshoppers. De toiletpapier-hoarders. Zij die het huis overdreven poetsen met de heftigste schoonmaakmiddelen. Handen wassen tot ze pijn doen. En waar de ‘struisvogels’ vooral zichzelf in de weg zitten, brengen deze mensen de paniek over op anderen. Die zien dan de lege schappen en denken dat ze de memo hebben gemist. Die dan op hun beurt hun kast volstouwen met wc-rollen, want dat is dan een vitale handeling in deze onduidelijke situatie geworden. En ja, ook ik vond het moeilijk om rustig te blijven toen ik de lege schappen zag.

Kalm blijven

De lijn tussen minimalisme en paniekaankopen kan in dit soort situaties behoorlijk vervagen. Na dagenlang NOS.nl 24-7 op een tabblad open te hebben gehad (en dat na m’n nieuwsdieet, meteen weer terug bij af!) dwing ik mezelf om slechts één à 2 keer per dag nieuws te lezen/zien. Het is mijn vorm van informatiebeperking.

Ik heb vrienden die vooral negatieve dingen meldden via Whatsapp even op mute gezet. Ik wil niet meedoen aan deze paniek – en al helemaal niet via mijn vrienden. Ik wil deze band ‘vrij’ houden van onrust, waar mogelijk. Ook een vorm van informatiebeperking – en tegelijkertijd houd ik zo mijn vriendschappen en familiebanden goed, volgen er geen geïrriteerde of emotionele botsingen.

Ik word elke dag wakker met positieve gedachtes. Dat klinkt gezapig, maar we krijgen zoveel over ons heen deze dagen (niet alleen Corona-gerelateerd), dat ik deze afspraak met mijzelf heb gemaakt. Ik adem een paar keer diep in en uit en zeg wat positieve dingen tegen mijzelf en dan pas sta ik op. Het helpt.

Paniek = mentale rommel

En dan de belangrijkste, een nieuw mantra wat ik ontdekte: paniek is mentale rommel, en zoals echte rommel je onrustig maakt, je in de weg kan liggen en je als een kip zonder kop door het huis kan doen laten rennen, zo kan paniek ons ook beïnvloeden.

En zo, met al deze punten in m’n hoofd, keek ik er toch van op dat ik € 60 in de supermarkt had gespendeerd. Tot ik op de bon ontdekte dat ik een aantal A-merk producten had moeten kopen, omdat het huismerk niet voorradig was. En dat ik een kilo kip had gekocht, omdat de kleinere verpakking er niet was.

En ook omdat ik één pot met tomatensaus, een pak koekjes en een zak Dorito’s had meegenomen. Die stonden niet op het lijstje. Niets menselijks is mij vreemd… 😉

Ik hoop dat deze gedachten over paniekshoppen je een beetje helpen in deze onzekere tijden. Laat genoeg over voor anderen en ga niet winkelen als je je erg onrustig voelt. Zelfs in tijden van crisis kunnen we met zoveel minder af dan we denken.

Stay safe,
xAnja