Sommige mensen kunnen niet te lang thuis zijn. Vervelen zich snel binnen de vier muren van hun eigen huis. Willen de hort op. Reizen, avonturen beleven, mensen zien en dingen doen. “Cabin fever” noemen de Amerikanen het. Gedurende een groot deel van mijn volwassen leven had ik ook die insteek. Het leverde me veel op, want ik heb ontzettend veel prachtige plekken van de wereld mogen zien en veel nieuwe mensen ontmoet. Maar nu weet ik: ik ben eigenlijk gewoon iemand die graag thuis is.

Op de een of andere manier heeft het lang geduurd voordat ik dat kon accepteren. Omdat ik het gevoel had dat dat niet ‘juist’ was. “De wereld is een boek, en wie niet reist leest maar één bladzijde”, dat soort quotes kwamen regelmatig voorbij in mijn hoofd. En dus ging ik óók de hort op.

En er is ook niets mis met mooie reizen maken, avonturen willen beleven. Sterker nog: dat doe ik ook graag! Ik vind het super om met vrienden af te spreken. Uit eten te gaan. Te reizen. Maar niet meer “omdat het moet” of “omdat het van je verwacht wordt”. En ook niet meer ieder vrij moment. Meestal ben ik ook gewoon graag thuis.

Is dat mutserig? Ben ik nu een verlepte huisvrouw? Heb ik geen behoefte aan connectie? Ben ik stiekem een introvert?

Nee. Zover wil ik niet gaan. Ik ben gewoon graag thuis. Er is altijd wel een blog te schrijven, een plant te verpotten, een kast op te ruimen of een brood om te bakken. Of een bad te nemen of een boek te lezen.

Heerlijk!

Ik geniet van die dingen net zoveel als van eropuit gaan. En als het een drukke week is geweest waarbij ik er al op uit ben geweest, is juist dat thuis-komen en thuis-zijn iets waar ik echt naar uit kan kijken. Regelmatig vraag ik mezelf gedurende de (werk)dag af wat ik ’s avonds, als de kleine lekker in z’n warme mandje ligt, ga doen. De antwoorden variëren, maar het uitzicht op een momentje voor mijzelf in een rustig huis: dat is het type voorpret wat ik ook heb als ik op vakantie ga.

Het is waarschijnlijk ook daarom dat ik tijd en energie stop in ons huis. In het verbouwen en verduurzamen ervan, maar ook door het minimalistisch te houden. Daarmee doe ik mezelf uiteindelijk een plezier, want juist in een rustige, kalme omgeving kom je zelf ook echt tot rust.

Een minimalistische happy huismuts dus? I’ll take it 😉

Alvast een mooi weekend, allemaal.