Volgende week zondag is het zover: dan is het de tweede zondag in mei en dus Moederdag. Een mooi moment om de moeders om ons heen in het zonnetje te zetten. Maar Moederdag kan ook een heftige, moeilijke dag zijn, vanwege verschillende redenen. Hoe ga je dan met zo’n dag om?
Moederdag kan een heftige dag zijn. Niet iedereen ervaart dit als een feestdag. Het kan een beladen dag zijn als je een zieke moeder hebt, of als je geen moeder meer hebt. Als je de relatie met je moeder niet ideaal is, of misschien ken je je biologische moeder niet eens. En dan zijn er de moeders die – om wat voor reden dan ook – geen contact meer hebben met hun kinderen. Moeders die afscheid hebben moeten nemen van hun kind.
Ik denk aan pleegmoeders, stiefmoeders, bonusmoeders. En aan de moeders die graag moeder waren geworden of zouden willen worden, maar waar het (nog) niet lukt of definitief niet lukte. Moeders die zwanger werden, maar geen baby kregen. Geen kind mochten zien opgroeien. Moeders die hun kind hebben afgestaan of die in hun eentje voor hun kinderen moeten zorgen. Moeders waarbij de opvoeding zwaar en uitputtend is. Voor al deze moeders kan Moederdag een lege, sombere dag zijn. Een moeilijke bovendien. Lang niet altijd is deze pijn zichtbaar, maar dat zegt natuurlijk niet dat ‘ie er niet is.
Hoe ga je daarmee om?
Laat ik eerst zeggen dat ik geen psycholoog of expert ben op dit gebied. Toch wilde ik me uitspreken ten aanzien van dit onderwerp. Het is belangrijk dat hier ook aandacht voor is, naast voor de happy-cadeautjes-bloemetjes-hoera toestanden. Dat we hier met elkaar over nadenken. Daarom wil ik je ook vooral vragen om deze blogpost te ‘helpen schrijven’: ik hoor graag van jou in de opmerkingen hieronder hoe we met elkaar van Moederdag een mooie, fijne, troostrijke dag kunnen maken voor alle moeders. Hoe het voor jou is, deze dag. Hoe jij hiermee omgaat als het geen feestdag is voor jou.
Een paar dingen die ik tegenkwam in mijn research om hiermee om te gaan:
- Maak er een herinneringendag van; als je moeder er niet meer is, is het een mooi moment om stil te staan bij haar leven. Brand een kaarsje of plant een plantje.
- Of een zussen- of vriendinnendag van. Ga picknicken met een goede vriendin. Kijk een zwijmelfilm met je zus.
- Of een pyjamadag: who cares als je gewoon een dagje even niets aan je hoofd wilt? Bestel sushi, kijk alle afleveringen van je favoriete serie of zet TLC aan voor doorlopend vertier. Het is okay als je een dagje in een blanket burrito wilt spenderen.
- Spreek uit hoe Moederdag is voor jou. Er zijn zoveel verhalen, maar vaak houden we ze achter. Uit angst, schaamte of diep verdriet. Erover praten kan helpen, en maakt Moederdag misschien net een beetje minder zwaar. En jouw verhaal kan anderen weer helpen.
En daaraan gekoppeld:
- Laten we omkijken naar elkaar. Naar de “happy” moeders maar vooral naar de moeders waarvan je weet dat deze dag heftig of moeilijk kan zijn. Stuur hén een bloemetje, kaartje of berichtje.
Maar het belangrijkste wat ik met dit blogbericht wil zeggen is dat ik aan je denk. Aan alle moeders, voor zover dat mogelijk is als ik je niet persoonlijk ken. Ik wil aandacht geven aan de niet-fijne kant van Moederdag. Dat moeder-zijn niet altijd gemakkelijk is (understatement of the year!). Dat we allemaal best een beetje liever en minder veroordelend zouden kunnen zijn naar elkaar toe, zeker als moeders.
Ik denk aan je en wens je – ondanks alles – een fijne Moederdag. ❤️
Een dikke digitale knuffel,
xAnja
Minimalist Dutchie 
Mooi stuk Anja.
Hier een stiefmoeder, al bijna 10 jaar. Ik vind het een lastige dag omdat het benadrukt dat ik voor onze oudste geen biologische moeder ben, terwijl we verder alle kenmerken vertonen. Maar er is maar één moeder, en die krijgt het schoolknutseltje en de complimenten.
Gelukkig alle andere dagen van het jaar voor hem ‘zijn andere moeder’. Hier helpt het dat ik ook een dag heb, vergelijkbaar met moederdag, waarbij ik in het zonnetje sta.
LikeLike
Dankjewel voor het delen van je verhaal, Yumy. Ik kan me voorstellen dat dat een rare dag is. Ik denk dat het heel fijn is voor hem dat hij 2 moeders in zijn leven heeft. Fijne dag volgende week 🌷
LikeLike
Wat bijzonder dat je de andere kant van moederdag belicht, dankjewel.
Ik heb als kind in een kindertehuis gewoond en geen contact met ouders (of familie).
Zelf ben ik door deze omstandigheden niet aan kinderen begonnen en dat voelt als een groot gemis.
Ik voel me moeder van mijn honden en onlangs is de oudste overleden. Hartverscheurend vind ik het dat ik steeds afscheid van mijn hondekinderen moet nemen, terwijl moeders met echte kinderen niet voor ze willen zorgen..
Van zoveel mensen vraag ik me af waarom ze aan kinderen zijn begonnen.
Nou ja, een niet al te vrolijke reactie, sorry.
Misschien kan moederdag aangepast worden naar iets wat iets meer inclusief is..?
Want ik vermoed dat het voor heel veel mensen een pijnlijke ‘feest’dag is. En dan nog al die reclame al weken van te voren. Je ontkomt er gewoon niet aan.
Nogmaals bedankt voor je blogpost!
LikeLike
Thanks Mo – en die excuses zijn helemaal nergens voor nodig. Ik vind het heel belangrijk om allerlei kanten van het leven te belichten, niet alleen de happy-lucky-hoera momenten. Ik denk zelfs dat we daar teveel op focussen en de realiteit soms moeilijk onder ogen kunnen komen. Ik ben het helemaal met je eens wat betreft al die reclames – dat was ook één van de redenen om dit artikel te schrijven.
Wat heftig dat één van je hondenkinderen pas is overleden. Wij hebben hier 2 katten, waarvan één die echt “mijn meisje” is en ik denk dat ik er ook goed ziek van zou zijn als ik haar op een dag… nou je begrijpt wel. Dikke knuffel!
Ik hoop dat we er inderdaad voor kunnen zorgen dat Moederdag een inclusievere dag is. Een warme dag voor iedereen!
LikeLike
Ha Anja,
Ai..je artikel raakt een gevoelige snaar bij mij…het is 3 jaar geleden dat mijn moeder overleed.
De moederdagen voelen zwaar sindsdien..
Mijn kinderen en man zijn altijd erg lief voor mij..dat troost enorm.
Je artikel hierover en ook je research hiervoor met ideeën vind ik een erg mooi gebaar van je. Ik heb er een aantal dingen uitgehaald waar ik wat mee kan.
Hartelijk dank..!!
LikeLike
Hi Yvonne, dankjewel voor je reactie. Ik denk dat je uitspreekt wat voor veel mensen (zeker nu ook met corona) een pijnlijke realiteit is. Ik ben oprecht blij om te lezen dat mijn artikel in ieder geval een beetje helpt in deze moeilijke tijd. En wat fijn dat je man en kids er zo goed mee omgaan. Gemis kan zo groot zijn en elke dag weer anders.
Liefs!
LikeLike
Moederdag, het is een behoorlijk beladen dag geworden met al die commercie er omheen. Voor mij is iedere dag een mens-dag. Ook díe dag. Verwen een ander of verwen jezelf. Pluk de dag!
LikeLike
Helemaal waar, Neeltje. Wat een aandacht is er voor “het perfecte plaatje” hè. Terwijl ieder huisje toch z’n kruisje heeft. Wat een mooi idee dat van de “mens-dag”. Dat kan ik alleen maar supporten!
LikeGeliked door 1 persoon
Vorig jaar reageerde ik al op je bericht over moederdag. Ik ben pleegmoeder en mijn mama overleed toen ik 37 jaar was. Ik leef mee met Mo. Wat een jeugd heeft zij gehad! Het is fijn Anja dat je ook aandacht besteedt aan anderssoortige gezinssituaties.
LikeLike
Mijn moeder leeft nog maar er is geen sprake van een moeder dochter relatie. En is nooit een liefdevolle moeder geweest, zacht uitgedrukt. Nu is ze hulpbehoevend en samen met de 2 zussen en een broer brengen we pannetjes eten. Ik voel het als een plicht, punt. Moederdag zegt mij hoegenaamd niets. Zelf geen kinderen maar ben catmom😺😺.
LikeLike
Soms lijkt het of het elk jaar erger wordt. Tranen, op de bank, maar ook als ik over straat loop. Ik doe van alles, elke dag, heb lieve vrienden en vriendinnen, de beste hond van de hele wereld…
Maar hier is t nooit Moederdag, ik heb geen moeder mogen worden en meestal ben ik er oké mee en soms valt het me aan, zoals nu. Want behalve geen Moederdag , ook nooit feestjes met slingers, altijd alleen aan t ontbijt, of het nu kerst, pasen, Mn verjaardag of Moederdag is. Geen gezinsleven, nooit oma worden.. de werelden van vrienden veranderen en t mijne lijkt stil te staan. Dat voel ik niet altijd zo, gelukkig, maar nu wel.
Mijn moeder en zussen hebben er geen oog voor, gelukkig een vriendinnetje wel, dan mag ik fijn even huilen, om het gemis, om t vruchtje dan ik verloor en de spijt dat t loopt zoals t loopt. En kan ik daarna weer verder.
LikeLike
Je bericht raakt me flink. Met “dapper” heb je een goede naam uitgekozen voor deze reactie. Wat goed dat je hierover schrijft. Hoe belangrijk is het dat anderen dit lezen en weten. Maar dat is allemaal goed en wel, voor jou is en blijft het een gemis. Moederdag of geen Moederdag. Ik vind het knap dat je jezelf toestaat om er verdrietig over te zijn en dat je erover kunt praten met je vriendin. Ik hoop dat door mijn bericht jouw reactie en meer van dit soort acties er méér oog voor komt. Dat hebben we nodig als samenleving. Zo kunnen we er voor elkaar zijn. Dikke knuffel!
LikeLike