Zorgen voor jezelf, of ‘self-care’ zoals het tegenwoordig heet is meestal niet schattig. Of lief. Of mooi. Ik leerde het dit jaar, doordat ik met mijn neus op de feiten gedrukt werd.
Voor jezelf zorgen is een Excel van je schulden maken en een ochtendroutine voor jezelf bedenken. Het is gezonde maaltijden bereiden als je daar helemaal geen zin in hebt. Het is niet langer van je problemen weglopen en je gewenste afleiding (Netflix, sociale media, drank) een oplossing noemen.
Het is vaak het stomste wat je moet doen; zwetend in de sportschool voor de derde keer die week omdat je niet goed voor je lijf hebt gezorgd. Het is die nare, aandachtvretende vriendin vertellen dat je haar niet meer wilt zien. Het is die extra opdracht die je doet, of dat extra baantje wat je aanneemt om je bankrekening in de plus te krijgen.
Het is jezelf accepteren zoals je bent en waar je bent in het leven, zodat je niet constant uitgeput bent van het “worden wie je zou moeten zijn”.
Self-care is niet het bad laten vollopen.
Self-care is niet oververmoeid op de bank ploffen met Netflix.
Self-care is niet “eindelijk de Libelle lezen”
Self-care is niet je armen vol-shoppen.
In een wereld waarin we denken dat self-care is (ik dacht het ook!), is een wereld waarin iets mis is. Voor jezelf zorgen doe je niet als ‘escape’, als toevlucht omdat de maat vol is. Omdat we uitstel nodig hebben. Omdat we ons willen verstoppen.
Echt voor jezelf zorgen gaat niet over chocola of een dagje spa.
Echt voor jezelf zorgen betekent: het bouwen van een leven waaraan je niet hoeft te ontsnappen. Waar je geen “broodnodige afleiding” voor nodig hebt.
Self-care vergt vaak precies datgene van je, wat je het minst wilt doen.
Het betekent dat je van jezelf weet hoe dat leven eruit ziet voor jou. Het betekent teleurstellingen in de ogen kijken, bijsturen en falen. Het betekent dat je “instant gratification” moet laten gaan en kiest voor een lange termijn-plan. Het is mensen teleurstellen.
Het is leven op een manier waarop anderen niet leven.
En boy, heb ik die les even hard geleerd dit jaar.
Voor jezelf zorgen betekent je gewone zelf jezelf te laten zijn. Zoals het is. Met ups en downs. Met soms een vieze keuken, geen keiharde buikspieren en met hier en daar een puistje, pukkeltje of kale plek. Het is jezelf niet langer saboteren met uitstel, verdoving of “jezelf verwennen”. Het is stoppen met jezelf te ‘fixen’ en te beginnen met… echt voor jezelf zorgen: zorgzaam omgaan met de problemen die er zijn en ze duurzaam proberen op te lossen.
Het is kiezen voor een leven dat goed voelt.
Niet een leven dat er goed uitziet.
Mijn les van 2019? Iemand worden die van een wijntje, warm bad, filmpje geniet – en niet iemand zijn die het nodig heeft.
Ik wens je een prachtige kerst,
Anja
Minimalist Dutchie 
Geef een reactie op Petra Reactie annuleren