Recent schreef ik een blogartikel met de titel ‘25x selfcare zonder poespas‘. Een blog waar ik op dat moment zelf behoefte aan had. Mijn vriend las de blog een paar dagen later. Hij vond ’t een leuk artikel, maar gaf de terechte opmerking: “maar soms is het leven ook gewoon k#t. Dat hoort erbij.”
Ja, dacht ik. Hij had gelijk. Er is niets mis met jezelf goed verzorgen (au contraire) en het is heerlijk om af en toe even de zorgen van de dag van je af te laten glijden in een warm bad. Maar laten we op blogs, sociale media en in toenemende mate in ons face-to-face contact niet vaak alleen de goede, of nee, gewéldige dingen zien? De topdagen? De promotie en het nieuwe huis? Het perfecte bord eten in dat hippe restaurant?
In modebladen, commercials, via Insta, FB en Snap en op billboards stralen prachtige mensen ons toe. Gezond, fit, jong. Alsook schitterende interieurs. Droomplekken. Perfectie. Geen vuiltje aan de lucht.
Dat echter de promotie voor jou óók betekent dat je niet meer op tijd bent om je kind uit school te halen of dat het nieuwe huis een fortuin spaargeld kost, of dat dat hippe gerecht niet te vreten was, vertellen we er niet bij.
Stress
Als het allemaal even niet zo lekker gaat, houden we dat verborgen. Stijgt de stress. En hebben we massages, theetjes en yogavakanties nodig. En als je dan op mij lijkt, schrijf je blogs over selfcare.
Ik gooi het vandaag eens om en pleit deels voor de Rotterdamse ‘niet lullen maar poetsen’ mentaliteit. Kun je er niets aan veranderen, dan kun je het accepteren of niet. Accepteren betekent dan ook ermee omgaan en het beste er van maken. Dat kan in eerste instantie best met een theetje en wat selfcare zijn. Om het een beetje in perspectief te plaatsen.
Eerlijkheid
Maar ik denk dat we vooral eens eerlijk moeten zijn tegen elkaar dat het leven soms gewoon even hartstikke k#t is. Af en toe zéggen dat het even niet zo lekker gaat. Laten zien dat het echte leven niet altijd rozengeur en maneschijn is.
Gelukkig maar.
Zonder regen is de zon helemaal zo bijzonder niet. Toch?
Minimalist Dutchie 
Gelukkig is er altijd nog poëzie die je de kant laat zien waar je voor weg loopt.
LikeLike
Het leven is kat! Niet krabben!
LikeLike
Je kan ook gewoon de straat op gaan. Dan is het wel duidelijk hoe we ervoor staan. Anders mag je wel in mijn buurt even rondlopen. Misschien is dat de enige minder glossy buurt. Je weet het niet.
LikeLike
En als het lekker gaat dan staat er altijd wel iemand klaar om te vertellen dat je het anders zou moeten doen 😉 Of niet zo zwartgallig moet zijn. Blij moet zijn met wat je hebt. Mee moet doen met de rest. Wat dan ook. Sociale media zijn niet sociaal. Internet niet de realiteit. Het leven niet maakbaar. Succes geen keuze. Wat ‘de maatschappij’ je ook in je nek kletst daarover.
LikeLike
Haha, ja. Al zit er natuurlijk een verschil tussen zwartkijken en realistisch zijn. En wat ‘moeten’ we veel hè. Ik word er moe(t) van 😉
LikeLike
Je hebt helemaal gelijk. En na regen komt bijna altijd weer zonneschijn.
LikeGeliked door 1 persoon