Oké, het was koud deze week. Echt heel erg koud. En aangezien wij met een huis zitten waarbij de tochtdeur momenteel onder reparatie is en het dak nog niet opnieuw geïsoleerd is, typ ik dit bericht met ernstig koude vingers. Maar wel met ’n kleine glimlach op m’n gezicht. De winter is namelijk zo gek nog niet.

Ik ben in augustus geboren en houd dus erg van de zomer en de herfst. De winter, not so much. Het is niet alleen de kou, ik kom moeilijker uit m’n bed als het nog donker is, ik ben minder actief (gewoon geen zin) en zeker januari voelde als een soort never-ending maand van lege, koude niksheid. Geen kerstlampjes meer en ook geen feestjes. Wel kale bomen, uitgestorven straten en lege velden rond boerderijen.

Voorbereiding

Ik schrijf ‘voelde’ in bovenstaande alinea, en met een reden. De winter is een periode van ‘stilstand’ en duisternis, maar ook van rust en voorbereiding. Letterlijk een stille, kalme tijd. En dat soort momenten ben ik gaan waarderen, gaan koesteren zelfs. Dat is dan ook het antwoord op de vraag van vandaag: je blijft positief in de winter door anders naar het seizoen te kijken.

In de natuur is de winter het moment waarop er bovengronds weinig gebeurt. Maar onder de koude grond wordt er al van alles voorbereid; langzaam groeien er zaadjes en sprietjes en komen er weer knoppen aan de bomen. Daar gaat even overheen. Er zit iets sereens in dat proces; het is mooi om dat ook in jezelf te kunnen realiseren. De winter, met z’n kou en duisternis, dwingt je er bijna toe.

Het is hét seizoen om het echt leeg te maken van binnen en van buiten. Je af te vragen wat je nodig hebt en wat niet. Je kunt daarmee heel praktisch beginnen door op te ruimen of te ontspullen, maar ook door in jezelf ruimte te scheppen en te broeien op nieuwe projecten, nieuwe stappen, andere mogelijkheden die je wilt ontplooien. De klassieke goede voornemens zijn er zo’n mooi voorbeeld van.

Ontpoppen

Op Aruba bezochten we de vlindertuin. Onze supervriendelijke gids vertelde hoe een rups, een pop en daarna een vlinder wordt. Om die transformatie door te maken moet de rups afscheid nemen van z’n oude zelf: in de pop wordt een rups bijna volledig afgebroken tot een soort slijmerig goedje. Maar na een poosje komt er toch echt een prachtige vlinder uit de cocon, en laat hij weer de cocon achter.

Daar moest ik aan denken toen ik deze post schreef. De winter kan soms bitterkoud zijn, aan je tenen knagen, vriezen dat het kraakt. Het kan sereen ogen en je rust geven, maar kan tegelijkertijd hard, duister en kil zijn. Alles wat een beetje zwak is, kan zó bezwijken onder een flinke pak sneeuw. Een beetje ijzel laat je zó op je kont belanden.

Lente

Maar juist die combinatie zorgt ervoor dat de winter zo’n prachtig voorbeeld is voor een prettige levenshouding in deze tijd: neem rust, kom tot jezelf, maak ruimte, haal weg wat er in de weg zit. Laat mensen en spullen en activiteiten achter die je niets opleveren. Reflecteer. Neem tijd om te ‘cocoonen’, helemaal in je uppie. Ga af en toe op je snuffert en sta ook weer op.

Met nieuwe vleugels in de lente dan, natuurlijk.

xAnja

Fijn artikel? Meer lezen over mindful leven?

• 10 Dingen die het niet waard zijn om je tijd aan te besteden
• Wat je van je ontevredenheid kunt leren
• Simpel leven: het moeilijkste wat er is?
• Je dag starten met een kleine overwinning