Voordat ik de hoek van de voeding- en gezondheidscommunicatie inging, deed ik een toeristische studie. Ik werkte slechts een blauwe maandag in deze sector, maar het was mijn eerste ervaring met de term ‘hoog- en laagseizoen’.

De effecten daarvan verschilden per bestemming. Een chaletje in Oostenrijk kostte in de winter het dubbele, zo niet driedubbele dan in de zomer.

Hetzelfde chaletje.
Andere tijd van het jaar.

Niet alleen was er het verschil in de prijs van verblijf, de beschikbaarheid van sommige bestemmingen enzovoorts; ook op het reisbureau waar ik stage liep (en later werkte) hadden we een eigen hoog- en laagseizoen. Als zo rond januari de nieuwe reisgidsen kwamen – en daarmee de mogelijkheid tot boeken beschikbaar was – stond de winkel soms afgeladen vol.

We hadden amper de tijd om de gidsen uit het plastic of van de pallets te halen. Er hing een buzz, men wilde iets leuks ontdekken, dat mooiste plekje reserveren. Er waren themaweken, waarbij de winkel vol hing met kakatoe’s en flamingo’s. Eén keer hadden we zelfs van die prachtige Indiase houtsnijwerk-deuren in de etalage.

Maar er waren ook dagen dat ik voldoende tijd had om te ontdekken dat de secondewijzer van de klok daar even haperde rond de 10. En dat we hem dus af en toe moesten bijstellen, want elke minuut duurde meer dan 60 seconden. Dat we het magazijn konden uitmesten. De kapotte kakatoe’s bij het vuil konden zetten. Saaie, lange dagen. Niks geen buzz.

Off-season

Ik moest aan deze geschiedenis (*kuch, 34 jaar oud*) denken toen ik in de FireFriends Slackgroep een berichtje typte inzake het onderwerp ‘burn-out’. Ik denk namelijk dat we als mensen ook hoog- en laagseizoenen hebben, maar dat we dat een beetje vergeten zijn.

Er zijn momenten waarop we die buzz ervaren, alles loopt lekker, weinig tot niets te klagen. Het leven lacht ons toe. Goed, het is niet perfect, maar we hebben het goed. We zitten op terrasjes en op het strand en maken er foto’s van met de hashtag #gezellig.

En dan zijn er die periodes – soms zijn het dagen, soms weken of maanden – waarop het stil is. Saai soms. Er gebeurt niet zoveel voor je gevoel. Er is niet zoveel leuks. En soms gebeuren er zelfs hele shitte dingen: het gaat niet zo lekker met je gezondheid, je werk “loopt niet”, het contact met die ene vriend(in) loopt stroef en daar baal je van.

Hetzelfde persoontje.
Andere tijd van het jaar.

Alles primadebima?!

Dat is wat ik bedoel met een persoonlijk hoog- en laagseizoen, ook al is het misschien niet zo strak gedefinieerd als bij een Oostenrijks chalet of een hutje op Zandvoort. Het geeft lucht om te accepteren dat dit het leven is: met z’n ups en downs. Niet voor niets is het Engelse woord voor laagseizoen: off-season. Je bent even een beetje “off”, niet helemaal lekker in je vel.

We leven in een tijd waarin iedereen alleen de mooie plaatjes en leuke ervaringen deelt met collega’s, familie en vrienden. Negatieve dingen delen we ook, maar dat doen we op besloten fora of aparte sites als Tripadvisor en Kieskeurig.nl. Vaak anoniem. Waar op Instagram een plaatje verschijnt van de mooiste zonsondergang vanaf het hotelterras, schrijven we over het slechte bed in datzelfde hotel op Booking.

Zelfde hotel.
Andere ‘tijd’.

Zit je in je eigen laagseizoen momenteel? Haal je schouders op en bedenk dat het nu even zo is*. Balen, maar ’t is niet anders. Die insteek geeft rust, maakt het acceptabeler. Het hoogseizoen is juíst zo leuk, omdat er ook een laagseizoen is. En heb je moeite om de zonnige kant te zien, of zou je jezelf wat willen opvrolijken? Maak dan een lijstje met de dingen waarvoor jij dankbaar bent op dit moment. Ik deed dat pas ook weer eens en dat was echt fijn.

Zoals de Duitsers zeggen: “Es kann nicht immer kaviar sein.”

xAnja

Meer lezen? Een mooie follow-up is bijvoorbeeld deze post.

---

Fotocredits: Sharon McCutcheon

* Heb je alleen maar zwarte dagen en voelt het niet alsof je hier zelf uitkomt? Zoek dan professionele hulp – ook als je twijfelt of je er wel baat bij hebt. In Nederland is je huisarts is je eerste aanspreekpunt, tenzij er sprake is van acute noodzaak: bel dan 112. Er geldt een vergoeding vanuit de basiszorgverzekering voor psychologische ondersteuning.