“Ik ben vorig jaar geweest bij “workshop xx”. Ik denk dat in deze tijden juist mensen heel veel zouden hebben aan jou en je verhaal. Misschien is een mooie (betaalde) webinar een goed idee? Veel mensen zitten met hun hoofd vol, te veel tijd en te veel spullen. Misschien is nu juist die tijd voor die mensen om hun huis en mind op te ruimen.”
Zulke berichtjes ❤
Dit was slechts één van de opmerkingen die ik in de afgelopen weken kreeg in dezelfde stijl. Deze bovenste via Instagram, maar ook op de blog en via mail was het druk. Het valt op: we zijn meer thuis, hebben meer tijd, minder focus en onze woonomgeving valt ons ook meer op. De troep dan vooral. De rijen bij de vuilstort en de overuren-draaiende vuilnismensen zijn er de getuigen van. Tegelijkertijd vragen de pakketbezorgers om opslag omdat het de laatste weken “drukker was dan kerst en Sinterklaas” en staan we bij de bouwmarkt en het tuincentrum in de file.
En dat, ladies and gentlemen, is onze huidige manier van met spullen omgaan. Een beetje een haat/liefdeverhouding.
Even terugspoelen: hoe het begon
Voor wie mijn persoonlijke verhaal niet kent (de details daarover weten alleen de mensen die mijn workshops of presentaties volgen!) – zo rond 2016 kwam ik voor het eerst in aanraking met minimalisme, zonder dat ik wist dat dat zo heette. Toen verhuisde ik van een eengezinswoning met grote schuur naar een appartement en schrok ik van de hoeveelheid spullen die ik had. Want juist met een verhuizing worden we daarmee geconfronteerd.
Maar het was niet alsof ik er iets van leerde, hoor. Eenmaal goed en wel geïnstalleerd in m’n nieuwe stek, wilde ik me snel “thuis voelen”. Kennelijk betekende dat heel veel shoppen. Vaste lezers weten dat shoprondjes sowieso wel mijn ding waren. Maar toen ik in het voorjaar van 2017 de Minimalism Documentary zag, viel het kwartje. Dat gevoel wat ik had gehad na het opruimen van het oude huis en het leven in een simpel ingerichte plek met alleen de essentials – dat deed me pas echt goed.
Beter dan alle shoprondjes bij elkaar.
En weet je, ik zou zo graag willen dat méér mensen dat zouden ervaren. Juist in deze rare tijden.
Omdat het zoveel oplevert. Onlangs vloeide de post ‘18 redenen om te leven met minder spullen‘ zo uit mijn losse pols, zonder er veel over na te hoeven denken.
Omdat ik het ervaar. Dagelijks.
Waarom minimalisme rust geeft
Het is vreemd dat we in een wereld leven waarin het normaal is om meer spullen te hebben dan we weten. Dan dat we nodig hebben. Dan we kunnen tellen. En naast onze drukke banen of studies of gezinstaken, zijn we ook spullenmanagers: we moeten opruimen, aan kant maken, schoonmaken, repareren, bijhouden, vervangen. En als we dit zelf niet doen dan moeten we er iemand voor regelen – en komt het transport en het betalen voor de service er ook nog bij.
Minder spullen betekent simpelweg minder spullen managen. En dus meer rust. Iedereen kent het prettige gevoel als er een kamer opgeruimd en schoongemaakt is. Of als er een kast uitgezocht en geordend is. Voor zo lang als het duurt dan 😉
Daarnaast zet opruimen, ontspullen en je omgeving ‘minimaliseren’ een denkproces in gang. Je maakt figuurlijk of geestelijk ruimte. Ruimte in je hoofd, het verlegt je focus. Je gaat anders naar spullen kijken. Naar je omgeving. En zelfs – ook al klinkt dit raar – naar je levensinvulling en omgang met anderen. Daarom zegt men vaak: minimalisme is de kunst van het weglaten. Het is niet alleen een manier om op te ruimen, het is een leefstijl waarbij je bewust omgaat met wat je hebt en aandacht geeft aan wat je gelukkig maakt. Waarmee je grip op de dingen in je leven hebt – letterlijk en figuurlijk.
Beginnen met minimalisme?
Misschien ben je door dit artikel voor het eerst op deze blog gekomen en had je geen idee wat minimalisme was, voor je begon te lezen. Misschien ben je een trouwe volger die haar/zijn leven al langer op de rit heeft – en gelukkig is met alles wat er in huis is. Misschien ben je nog niet zo lang geleden begonnen met minimaliseren, maar zit je ondertussen een beetje ‘vast’.
Wat ook je situatie is, stap 1 naar meer rust is tegen jezelf zeggen dat je vanaf nu kiest voor imperfectie. Klinkt gek hè, maar juist dat geeft vrijheid en geluk. Was een minimalist niet zo iemand die met helemaal niks leeft en die alleen maar witte muren en twee onderbroeken heeft? Nee hoor. Gekozen voor imperfectie? Mooi. Je bent nu minimalist.
Stap 2 is dan kijken op welk gebied van je leven je een verschil kan en wil maken. Dan is bijvoorbeeld het artikel ‘zo begin je geleidelijk aan met minimalisme‘ een optie. Ben je meer van de snelle-actie, dan raad ik ‘waar kun je het beste beginnen met ontspullen‘ (over plekken in huis) of ‘De eerste 80 dingen waarmee je kunt beginnen met ontspullen‘ (over specifieke items) aan.
Deze blog is een schat van informatie op dit gebied, omdat ik zelf door het proces ben gegaan – en nog steeds leer ik bij. (Gebruik de zoekfunctie of submenu’s als je iets specifieks zoekt). Ik heb er plezier in om erover te schrijven en te spreken, de reacties doen me goed en zijn ook weer leerzaam. Ze houden me scherp en gefocust. Ik kan oprecht zeggen: ik ben minimalist. Imperfect, nog altijd lerende en proud of it!
Ik zou het superleuk vinden om jouw persoonlijke verhaal hieronder te lezen; hoe je op deze blog gekomen bent of wat je het meest hebt opgepikt!
xAnja
Fotocredits: Bench Accounting
Minimalist Dutchie 
Ik ben begonnen met minimalisme nadat ik op reis ben geweest naar een ‘vakantiepark’ in Frankrijk.
Ik ben daar verzeild geraakt na een fout van het reisbureau.
Toen ik daar aankwam volgde natuurlijk eerst de inspectie van het huisje.
Neem bijvoorbeeld de keuken. Daar was echt het minimale aan spullen aanwezig.
Ik bedoel dat er zelfs geen garde was. Enkele glazen, borden,…
Dit heeft mij de ogen geopend. En aangezien het internet (wat duur en traag was) bijna niet kon worden gebruikt heb ik mijn ereader bovengehaald.
Daar heb ik dus minimalisme ontdekt, het tevreden zijn met weinig.
’s Ochtends ging ik in het buitenzwembad zwemmen, lopen op de loopband en gaan wandelen door het park. Heerlijk!
LikeLike
Dankjewel voor het delen van je verhaal Ruben, ik vind dat erg leuk om te lezen. Wat mooi dat het eigenlijk een foutje was, en dat het zo’n verandering in je leven veroorzaakt heeft. Ben benieuwd naar je grootste “persoonlijke ontdekking”: wat heeft minimalistischer leven jou vooral gebracht of opgeleverd?
LikeLike
Voornamelijk rust. Ik ben veel rustiger geworden in vergelijking met vroeger. Ik maakte toen nogal veel rommel en als ik iets niet vond dat ik nodig had kreeg ik stress. Nu heb ik mijn kasten geleegd. Ik heb twee kasten twee jaar geleden gekocht maar ik wou dat ik ze nooit gekocht had. Ook verkoop ik hem spullen. Of ik geef bijvoorbeeld boeken weg. Ik ben steward van een boekenruilkastje dat aan mijn deur op het pleintje staat. Dus dat is handig
LikeLike
Net zoals Ruben hierboven vind ik de rust die zulke vakantiehuisjes uitstralen echt de max. Je woont klein en toch heb je alles wat je nodig hebt. Minder opbergplaats en als je wat laat rondslingeren stoort dat meteen. Dus ruim je het meteen op. Op keukengebied soms niet altijd handig want je moet misschien vaker dan anders naar de supermarkt maar ik merk wel dat ik dan net zuiniger koop (denkende daar al : waar moet ik het straks thuis kwijt). Het opent inderdaad je ogen. Dus ik ben ook die minimalistische weg ingeslagen en die bevalt me goed. Je krijgt wel eens de wind tegen maar dat deert me steeds minder en minder. Als mensen me niet appreciëren om wie ik ben, nou de hartelijke groeten en tot nooit meer dan. Ben ik meer waard omdat ik veel spullen heb?? Ik hoop het alvast niet !
Bedankt alvast voor al je posts ! Ze lezen vlot en geven moed en zin om erin te vliegen en vol te houden. Groetjes !
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Tanja! Fijn dat je hier je verhaal ook deelt. Dat van de ‘tegenwind’ merkte ik in het begin ook, maar inmiddels zijn de mensen om me heen (waarvan ik hun mening belangrijk vind haha) er aan gewend. Soms moet ik zelfs wennen, dat het dus heel gewoon is om twee kledingkasten te hebben, bijvoorbeeld 😀
LikeLike
Ik denk dat ik via-via op deze blog gekomen ben. Ik kan het me niet echt herinneren eigenlijk. Ik weet dat ik vaak op blogs terechtkom via reacties op de blog Vaker Vrolijk, dus als je daar hebt gereageerd zal ik daardoor wel hier gekomen zijn.
Ik weet dat ik het meest bewust bezig was met minimalisme toen ik voor 3 maanden naar Denemarken ging eind 2017. Ik had één koffer en een laptoptas. Het appartementje waar ik ging wonen was gemeubileerd en er was keukengerei. Ik heb toen heel bewust een garderobe meegenomen waar ik 3 maanden lang mee kon doen — drie broeken, twee truien, twee bloezen, enzovoort. Vooral veel laagjes, want ik was in de herfst in Kopenhagen en het was al gauw koud en donker. Verder heb ik spullen meegenomen die belangrijk voor me waren: mijn eigen theepot, mijn koksmes, mijn eigen hoofdkussen, eigen beddengoed. Ik besloot van tevoren dat ik een yogamat en een dekbed zou kopen als ik daar was, want dat waren dingen die ik het gesleep niet waard vond. Ik nam wel kruiden en thee van huis mee, want die zijn niet zo groot en wel heel fijn om meteen te hebben.
Het mooie van die drie maanden is dat ik alles gebruikt heb wat ik had meegenomen en bijna niks heb gemist. De dingen die ik miste: mijn oude knuffelbeer, een extra ondershirt, vulpenvullingen. Die laatste twee waren heel makkelijk aan te vullen ter plekke.
Na die drie maanden ben ik thuis door mijn spullen heen gegaan om te kijken welke dingen ik nooit gebruikte. Mijn ouders bewaren alles “voor het geval dat”, dus ik moest van die mentaliteit af proberen te komen. Sommige dingen bewaar ik wel nog steeds: ik heb een flinke collectie knopen, dus als ik ergens een knoop kwijtraak, kan ik dat waarschijnlijk zo oplossen. Over dat soort kleine voorraden doe ik niet moeilijk. Ik heb wel meer dan de helft van mijn boeken weggedaan en alle puzzels die ik nooit deed. In de afgelopen 6 jaar ben ik 6 keer verhuisd, en ondanks dat ik telkens iets groter ben gaan wonen, zijn de verhuizingen niet moeilijker geworden. Win!
Het enige wat me nog te wachten staat, is dat mijn ouders nog een hoop zooi van me hebben liggen in mijn oude kamer en op zolder. Ik kijk er niet naar uit om ruim 10 jaar aan kinderknutsels te moeten doorspitten om te kijken of er nog iets tussen zit waar ik wél wat mee wil… Heb je daar tips voor? 🙂
LikeLike
Dag Janne,
Als je oude kinderknutsels wilt wegdoen maar toch er een herinnering wilt aan bewaren kun je deze scannen of er een foto van nemen.
De herinnering zit namelijk in je hoofd en niet in het voorwerp zelf (volgens Marie Kondo toch).
Zelf heb ik dit nog niet uitgeprobeerd maar ik voel als ik daaraan denk dat ik er persoonlijk geen probleem zou mee hebben om mijn knutselwerkjes van vroeger weg te moeten gooien als ik ze ‘digitaliseer’.
LikeLike
Wat mooi om zo jouw reis te lezen (in dit geval een letterlijk en figuurlijk reis!). En zes keer verhuizen, dat is niet mis – maar wel goed om te minimaliseren. Wat mooi dat je al zover gekomen bent. Ook dat laatste stukje komt goed. Ik zet het zeker op het lijstje met mogelijke onderwerpen!
LikeLike
Wonen op 50m2, koopverslaafd, geen vast contract en een nerveus karakter.
Jarenlang alles gekocht wat los en vast zat. En net zo vaak weer weggegooid, omdat ik niet wist waar ik het moest laten. Amper een spaarcentje en iedere keer korte contracten. Bijna permanent gespannen of ik het financieel wel zou gaan redden. Ik was niet blij met mezelf en al die verspilling.
In 2018 ben ik orde op zaken gaan stellen. Ik kwam op internet, Facebook en Pinterest van alles tegen over ontspullen, sparen en rustiger en (milieu)bewuster leven. Daar ben ik jouw blog tegengekomen.
Eerst gestopt met binge-kopen, daarna heb ik mijn flatje en berging héél, héél erg grondig aangepakt en dat voelde héél, héél lekker. En kwam erachter dat ik inderdaad helemaal niet zoveel nodig had. Meer rust in mijn hoofd, huis, in mijn vaste lasten en op mijn spaarrekening.
Ben eerst meegegaan in de hype, maar nu is het een prettige levensstijl geworden.
LikeLike
Wow, wat een verhaal, Cindy! Dank je dat je het met mij (ons) deelt hier. Wat een verschil heeft dat gemaakt zeg.
LikeLike
Ik was vooral een sentimentele horder. Dozen met foto’s, herinneringen als bioscoopjaartjes, brieven, toetsen van de middelbare school, verjaardagskaarten, kerstkaarten…ik bewaarde alles en sleepte het iedere verhuizing (inmiddels acht keer) met mij mee. Ik heb er zelfs tijdelijk opslagboxen voor gehuurd.
Sinds ik moeder ben (1,5 jaar geleden) en toen weer een keer ging verhuizen en opnieuw al mijn spullen zag staan in de woonkamer, schaamde ik me gewoon. Waar ben ik toch mee bezig dacht ik, waar klamp ik me toch aan vast en ben toen als een gek om 5 uur ‘s ochtends door mijn spullen gegaan en nam zo vijf dozen minder mee. Met de quarantaine ben ik opnieuw door mijn spullen gegaan en weer heb ik veel spullen losgelaten. Ook word ik steeds makkelijker en duidelijker voor mezelf. Ik weet wat ik wil, wat ik nodig heb en wat mij gelukkig maakt. Ik ben me nu ook aan het verdiepen in de zero waste en slow living. Fijne combinaties als je het mij vraagt! Fijne blog heb je!
LikeLike
Dankjewel voor je verhaal en voor het compliment. Ik vind het zo fijn om dit soort berichtjes te lezen ❤
LikeLike