Hoe ga je om met “lastige” mensen aan je kersttafel?

Een collega vertelde me dat ze niet erg uitkijkt naar de feestdagen, omdat haar schoonzus en zij niet erg ‘matchen’. Een goede vriend gaf aan dat hij juist aan de kersttafel voelt dat zijn ouders een een hogere pet op hebben van hun andere zoon, dan van hem.

Toen ik net begon met werken, zag ik enorm op tegen de kerstborrel. Eén van m’n collega’s was een beer van een vent met een stem als een luidspreker. Hij kon nogal ‘apart’ uit de hoek komen, zeker als er wat alcohol geschonken werd. Ik ging maar aan de andere kant van de tafel zitten…

Lekker feestelijk, hm? Ik dacht: dit moet een blogje worden – want willen we niet allemaal gewoon een beetje gezelligheid, rust en vriendelijkheid?

Lastige mensen bestaan niet

Aaahhh, de kerstperiode. Hét moment van het jaar waarin we allemaal moe zijn, (te) veel geld uitgeven, weinig zonlicht krijgen, net zoveel moeten werken maar in minder uren, bedenken dat we wéér een aantal doelen niet hebben gehaald en onregelmatig en ongezond eten. Het is ook precies het moment waarop we misschien wel het meest de mensen missen, die er niet meer zijn.

Niet zo gek dat we niet allemaal het zonnetje in huis zijn, dezer dagen.

En dan besluiten we met elkaar aan tafel te gaan voor een uitgebreid kerstdiner, -ontbijt of -brunch. En soms zelfs om twee hele kerstdagen op elkaars lip te gaan zitten bij elkaar te komen. Én een maand vol werkborrels en vriendenavondjes te plannen.

Terwijl de één liever twee dagen in bed blijft, de ander het liefst op vakantie zou willen zijn en een derde het verschrikkelijk zou vinden als alle familieleden er niet tegelijkertijd zouden zijn: want wanneer doe je dat anders nog? Fijn hè, al die meningen.

Andere mensen bestaan wel

Dat kan soms clashen. Woorden, acties…  soms zijn ze niet slecht bedoeld, maar vallen ze verkeerd. Ook kennen we allemaal de mensen die altijd drama om zich heen hebben, manipuleren, jaloers zijn, kritiek uiten, de aandacht opeisen… oftewel: menselijke versies van migraine.

Het kan ervoor zorgen dat je al met lood in je schoenen naar dat kerstfeestje of die borrel gaat. Dat de spanning om te snijden is. Het kan tot respectloze situaties leiden. Of zo’n moment waarin alles en iedereen stil valt en elkaar aankijkt…. “wat nu?”

Maar… lastige mensen hebben het vooral lastig met zichzelf. “Gekwetste mensen kwetsen mensen” heb ik van mijn moeder geleerd. En het is gemakkelijk om meteen de andere partij als schuldig weg te zetten en niet te denken aan je eigen rol. Verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie want “zij is altijd al zo’n drama queen“.

Ermee omgaan

Onlangs kwam ik deze quote tegen uit No Man is an Island van Thomas Merton:

The beginning of love is to let those we love be perfectly themselves, and not to twist them to fit our own image. Otherwise we only love the reflection of ourselves we find in them.

Oftewel: liefde begint als we degene die we liefhebben zó liefhebben dat ze perfect zichzelf zijn, en we hen niet willen veranderen om in ons eigen plaatje te kunnen passen. Anders houden we alleen van de reflectie van onszelf, onze eigen vorm van perfect, die we in hen terugzien.

Maar dan echt

Mja, wat een boodschap… zelfs als je het een mooie overtuiging vind is het niet gemakkelijk om in de praktijk te brengen. Het vraagt om omdenken: we doen allemaal ons best. Alleen ‘mijn best’ is anders dan ‘jouw best’. Niemand is per definitie heel erg tégen de ander. De meeste mensen zijn alleen wel vóór zichzelf – waardoor het lijkt alsof ze tegen een ander zijn.

De grootouders die jouw kinderen overladen met cadeaus – ook al heb je hen gevraagd er rekening mee te houden – hebben misschien zelf armoede gekend en zien dit als de manier om hen liefde en plezier te geven. De “zijn er nog nieuwe liefdes?”-vraag van je tante – ook al ben jij al een poos unhappy single – komt er inderdaad wat onhandig uit, maar ze stelt ‘m, omdat ze weet hoe belangrijk het voor je is.

Ze doen het niet om jou in de weg te zitten. Anderen zijn per definitie anders. Dat klinkt zo simpel, maar vergeten we wel eens. Me too, sister, me too.

Moet je dan alles accepteren?

Alles bedekken met de mantel der liefde? Denken: “hij is nu eenmaal zo”? Ja en nee. Als er respectloos* met jou omgegaan wordt, is het gemakkelijk om de bal terug te slaan. Want: dit gaat te ver! Zo moet ze zich toch niet gedragen? Dit kán toch niet?

Het effect is dat je zelf ook respectloos tekeer gaat en daarmee dus aangeeft dat dit gangbaar, geaccepteerd gedrag is. Dat dit een manier is om met jou om te gaan, om reactie uit te lokken.

Blijf stil, koel af. Negeer het ongewenste gedrag waar mogelijk. Praat er later over als je dat nodig vindt. En houd er rekening mee dat iedereen aan het einde van het jaar zit: moe, opgeblazen van de liflafjes, verdrietig om het gemis en misschien wel vol (financiële, lichamelijke, relatie-) zorgen.

Problemen voorkomen

Je kunt er ook voor zorgen dat er geen nare situaties ontstaan, of dat ze niet escaleren:

  1. Houd het luchtig – zie mijn blog over mindful kerst vieren hier. Die kun je natuurlijk heel goed ter inspiratie delen op je Facebook 😉 😉
  2. Neem afstand – als je liever niet letterlijk bij elkaar wilt komen, kun je ook Skypen, een mooie brief of kaart schrijven.
  3. Houd het kort(er) – spreek een bepaalde tijd af waarop je er bent en weer naar huis gaat. Je kunt dit doen met je partner en/of kids, maar ook met de gastheer of gastvrouw. Zo weet iedereen waar ‘ie aan toe is.
  4. Ga naar buiten / beweeg – Stap tijdens de werkborrel even naar buiten voor wat frisse lucht. Maak een boswandeling met de familie. Ga schaatsen met je lief. Het verplichte stilzitten is voor klein en groot niet leuk. Frisse wind doet wonderen.

Het zijn weer veelsteveel woorden worden (en veelsteveel is geen woord!), maar echt korter kon het ook niet 🙂 Ik wens je fijne, rustige, stressvrije dagen!

xAnja

Meer lezen over meer rust en minder stress?

* ik bedoel hier ongemakkelijke situaties en niet situaties die (sterk verbaal of lichamelijk) gewelddadig zijn. Uiteraard moeten onveilige situaties niet getolereerd worden.

Anja

8 reacties op ‘Hoe ga je om met “lastige” mensen aan je kersttafel?

  1. Mooie woorden en bedankt voor de tips, erg handig! Gelukkig heb ik zelf niet zo veel “verplichte” kerstborrels en kerstdinners anders dan met de mensen die ik wel graag mag, maar er zijn genoeg andere situaties die heel herkenbaar zijn in je beschrijving. De “grote schreeuwers” kom ik vaak genoeg tegen op de werkvloer. Ik laat ze maar in hun waarde haha, ze hebben blijkbaar wat te bewijzen met hun gedrag wat ze eigenlijk maar klein-nietig doet lijken naar mijn mening. Leuke post! ik blijf je volgen 🙂

    Like

    1. Graag gedaan – dank je voor je berichtje! Ik denk dat je aardig in de goede richting zit. Of men doet het echt niet bewust, is het al lang zo gewend. Best heftige situaties soms. Have fun op de borrels!

      Like

  2. Wat heerlijk dit! Het gedeelte van kerst waar niemand het over heeft, maar iedereen wel wat in herkent. Ik heb weinig ‘verplichtingen’ met kerst en dat vind ik wel zo fijn. Misschien maar eens gaan schaatsen met mijn lief 😉

    Like

    1. Ik vond het wel pittig om te schrijven hoor! En om sommige verhalen te horen, zoals die van een vriend uit de intro. We bedoelen het vaak écht niet verkeerd, maar het is soms zo sneu.

      Like

  3. Ik vond de kerstdagen met familie ook altijd wat lastig en stresserend, een beetje zoals je aangaf in de intro met je goede vriend: een reminder dat ik toch weer net niet goed genoeg ben of niet goed in het plaatje pas.

    Deze kerst ben ik daarom, voor de 2de keer ondertussen, met mijn vriend & stiefkinderen & vrienden gaan skiën en het was weer fantastisch. Heel de dag plezier in de sneeuw en ’s avonds voetjes onder tafel en gezellig dineren in een rijkelijk versierd hotel.

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.