Eén van de meest praktische zaken waar ik tegenaan liep in mijn pre-minimalistische tijd ( 😉 ) was mijn garderobe. En dan vooral de onbruikbaarheid daarvan. Ik vond het lastig om steeds wat leuks te dragen, liep altijd achter met de was en had zoveel stukken in mijn kast dat ik door de bomen het bos niet meer zag.

Dat was voorheen.

De weg naar eco-fashion

Twee dingen hebben bij mij de verandering gebracht:

1. Ik gebruik een basisgarderobe, ook wel capsule-garderobe of capsule wardrobe met een zomer- of winteruitbreiding.
2. Ik koop zoveel mogelijk duurzame, ethisch-verantwoorde (bio) kleding.

Het eerste punt houdt in dat ik niet langer voor de kast sta en geen idee heb wat ik aan moet trekken. Doordat ik minder kledingstukken heb, hou ik me aan een was-schema – anders ligt er gewoon niets meer in de kast!

Punt twee heeft me vooral heel veel rust gebracht. Het is een hele vreemde gewaarwording (in de categorie: verademing) dat je een dagje op stap kunt met vriendinnen en niet ‘hoeft’ te kijken in de sale-rekken. Of verleid wordt tot een impulsaankoop. Ik koop het niet, omdat het tegen mijn persoonlijke waarden indruist. Holy moly, dat klinkt volwassen!

Lezen, leren en ontdekken

Aangezien de duurzame mode voor mij nog redelijk onbekend was, besloot ik hier op wat mini-research naar te doen. Ik ontdekte de duurzame mode community en leerde veel. Over slow fashion, maar ook over de kopers, het milieu, de arbeiders en de materialen. Teveel voor één blog, maar deze ontdekkingen wilde ik niet voor me houden:

• Duurzame-mode-dragers zijn supervriendelijke mensen

Met stip op één: de kopers van ethical fashion hebben het hart op de goede plaats. Liefde voor mens en milieu. Het zijn de wereldverbeteraars van nu. En soms ook: hardcore klimaatknuffelaars en een tikje agressieve milieuactivisten. Zie ook punt 5.

• De meningen verschillen over wat duurzaam is

Voor de één is duurzaam handgemaakt of tweedehands, voor de ander het gebruik van gerecyclede stoffen. Een derde denkt aan fair trade en de volgende aan bio-katoen. En nummer vijf wil alleen kleding van hennep of bamboe. Natuurlijk is het ideaal hier dat een kledingstuk aan vrijwel al deze eisen voldoet, maar dat is een utopie.

• Niet iedereen denkt hetzelfde over merken/brands

Zoveel mensen, zoveel meningen. Maar als je kijkt naar de verschillen tussen duurzaamheid-rakingsites zoals Rankabrand en GoedeWaar zie je nog wel eens verschillen in de classificatie. Zo krijgt C&A een C bij Rankabrand (twee na hoogste) en krijgen zij slechts 1,5 ster van de 5 bij GoedeWaar. Dat komt door de verschillen in vergelijkingspunten en al dan niet up-to-date zijn. Ik hou zelf Rankabrand aan.

• Het zijn bijna allemaal vega’s of vegans

No offense to anyone here, maar iedereen die zich met eerlijke kleding bezighoudt blijkt automatisch meteen minstens vegetarisch. Dat is natuurlijk niet geheel onlogisch: het is allebei goed (beter) voor het milieu. Laat je niet ontmoedigen: kiezen voor duurzame mode is een mooie stap en veganistisch eten heeft ook z’n gezondheidsrisico’s.

• Brand-bashen komt voor…

Ik verbaasde me soms over de agressie. Er zijn fair fashion fashionista’s die op fora, blogs en groups alle registers opentrekken om de fast fashion brands neer te halen – ook als de brands in kwestie stappen zetten tot verbetering van salariëring, werkomstandigheden of milieubelasting. Ja: er valt nog veel te verbeteren, maar laten we alsjeblieft blij zijn met elke stap in de goede richting! Make love, not war enzo.

• Er zijn meer mogelijkheden dan ik dacht…

Bij mij kleefde het ‘geitenwollensokken’ imago aan duurzame fashion.  En ja, als je gaat zoeken dan kom je veel kleding tegen in die boho, hippie of Ibiza-stijl.  Als nuchtere Hollandse lag dat kleurrijke, zwierige mij niet zo. Maar opvallend genoeg is de meeste eco-vriendelijke kleding juist heel basic. Dat heeft z’n voors en z’n tegens, want statement pieces zijn ook een onderdeel van een goede garderobe. Basics zijn dan wel weer tijdloos, dus kunnen ze lang mee en dat scheelt afval.

Fun fact: ondanks hun naam zijn geitenwollen sokken zijn helemaal niet eco-friendly. De productie van wol is behoorlijk milieubelastend. Kies voor bio-wol voor een lagere milieubelasting bij productie.

• Maar het aanbod duurzame kinderkleding, zwemmode én ondergoed loopt achter

Moeders en vaders zullen dit al wel weten. Ecologische babykleding is nog wel te verkrijgen, maar zeker boven de 4/5 jaar is het aanbod geslonken tot een handjevol merken en vrijwel alleen online. Lastig als je koter een groeispurt doormaakt. Of moet je kind dan maar aan de fast fashion, want hij groeit zo hard? Hetzelfde geldt voor badkleding, ondergoed en vooral bh’s: nog erg lastig te verkrijgen, zeker gewoon in winkels. En ’t is toch wel zo fijn als je een bh eerst kunt passen!

• Het is prijzig

In de regel: ja, duurzame mode is duurder. En dat is volstrekt logisch. Ikzelf kan dit bekostigen, onder andere door minder/bewuster te kopen. Ik wacht nu ook gerust de uitverkoop af als ik een algemeen item (bijv. een spijkerbroek) in mijn kast moet vervangen. En als ik wel de volle prijs betaal, snik ik er niet om – het is méér dan een kledingstuk, het is ook een statement en een donatie aan een merk wat werkt aan een betere wereld.

Ook aan de slag?

Is het toch nog een heel verhaal geworden, haha! Ik ben benieuwd naar jouw ervaring met eco-fashion en de keuzes die je daarin maakt. En ik ben hier de newbie, dus kom maar door met extra informatie, links of tips!

Ook beginnen met je reis op duurzame mode-gebied? De website Kies Duurzame Mode is een goed startpunt. Ik vind het ook écht heel leuk als je mijn blogartikel deelt op je Facebook, Instagram of gewoon tijdens een gesprek met je moeder 🙂