Onlangs kwam ik een setje gebreide lichtgele babysokjes tegen, zelfgemaakt door een tante en 33 jaar geleden gedragen door yours truly. Nog puntgaaf, een tikje muf en enorm schattig; ze zouden niet misstaan aan de voetjes van een baby anno 2017. Daar sta je dan met al je goede minimaliseer-bedoelingen…

Hoe beslis je in hemelsnaam of je dat weg moet doen?

Gevoelsitems

Sommige dingen kun je redelijk eenvoudig buiten de deur zetten. Wat zeg ik, ik schreef zelfs over 70 verschillende zaken die je zó kunt minimaliseren zonder zorgen. Maar dit is waarschijnlijk de minst makkelijke categorie om op te ruimen. Dat t-shirt wat van je zus was, wat je met plezier hebt gedragen. Het stoeltje van oma. De souvenir van je lief. Hoe kies je wat er blijft en wat er weg gaat?

De volgende vragen en tips (uit eigen ervaring) kunnen daarbij helpen.

Heeft het artikel nog praktisch nut voor jou? 

Om het geval van de babysokjes erbij te pakken: ik pas ze niet meer en ik heb ook geen kleintje. Het stoeltje van oma is een ander verhaal. Het is misschien niet helemaal meer jouw stijl, maar je kunt er nog prima je kleren op gooien na een werkdag op zitten. Stel jezelf eerst deze praktische vraag.

Kan het nuttig of nuttiger zijn voor een ander? 

Mijn vriendinnen, zusje en nichten zitten in de babyfase. Voor de sokjes zou ik dus zeker een adres kunnen vinden. In sommige gevallen kun je zelfs bedenken dat het egoïstisch is om vast te houden aan die extra gevoerde warme winterjas die je van tante Corrie kreeg. Bij het Leger des Heils zijn ze er enorm blij mee.

Past het cadeau/gekregen item nog bij jou?

Is het “jouw stijl”? Zou je het zelf kopen? Past het bij de rest? Word je er blij van als je ernaar kijkt? Wil je dat het een plekje inneemt in je huis? Wil je ervoor zorgen / het item afstoffen / wassen / schoonhouden en het bijhouden of fixen als het stuk gaat? Als het antwoord op deze vragen “ja” is, houdt het dan.

Wil je het bewaren uit schuldgevoel?

De vragen hierboven zijn eigenlijk gewoon algemene minimaliseer-vragen. Het probleem zit hem er vaak niet in dat je niet weet of iets weg kan of niet, maar je (schuld)gevoel over het wegdoen. Je kunt het niet máken tegenover oma/tante Corrie/je lief. In dat geval raad ik je aan mijn blogpost te lezen over de manieren waarop je iets kunt minimaliseren zonder het weg te gooien (say what?!). Heeft het item heel veel emotionele waarde, kun je er ook voor kiezen om het te fotograferen, te schetsen of erover te schrijven in je journal. Die emotionele waarde zit niet in het ding, het zit in de herinnering.

Geef door

Hoe mooi is het als je tante Corrie kunt vertellen dat haar vroegere jas iemand uit de kou houdt? Dat ik met de verkoop van oma’s stoeltje een goed doel kan sponsoren? Als het jou geen waarde brengt, geef de waarde dan door. Dat helpt bij het ‘afscheid nemen’.

Bedank

Marie Kondo, van het bekende opruimboek, heeft als gouden tip dat je het beste oprecht dankjewel moet zeggen tegen het item als je er afscheid van neemt. Je kunt in dit proces ook de gever van het cadeau of de vorige eigenaar van het item meenemen. Gooi het gewoon de lucht in, of zeg het in je hoofd:

• Dank je sokjes, voor het warm houden van mijn kleine voeten.
• Dank je tante, voor het breien van zulke schattige sokjes. Ze hebben me heerlijk warm gehouden.

Het klinkt stom, maar het werkt. I kid you not. Vraag maar aan die lichtgele sokken aan de voetjes van mijn neefje 🙂

Wat is het lastigste item wat je ooit hebt weggedaan? Was dat een cadeau? Heb je er spijt van?

xAnja